‘Kunnen we?’ vraagt hij terwijl hij alvast om zich heen kijkt om te zien of er geen ander verkeer aankomt. Zij heeft zich zojuist geïnstalleerd op de bagagedrager. Altijd een gedoetje, zo’n koud ijzeren geval in je benen en billen. En maar hopen dat de band een beetje stevig opgepompt is.
Maar bij iemand achterop springen, dat is ook buitengewoon knus, nabij, gezellig. Iets in die categorie. En dat is het ongemak meer dan waard. Toch?
Niet altijd? Niet altijd. Laten we eerlijk zijn: het hangt ervan af bij wie je achterop springt. Van het moment. Van de toestand van de fiets. En van je eigen toestand. Want je geeft wel het stuur uit handen.
Ik sprong eens achterop mijn eigen fiets. Een manlijke collega stond erop dat híj zou fietsen. Ik voelde mijn buik wat samenknijpen, maar ik vond het lief en besloot het erop te wagen. Én ik kreeg spijt… Doodsangsten stond ik uit! Op enig moment dacht ik dat we zonder pardon het Amsterdamse IJ in zouden fietsen. Zó erg slingerde hij. Alsof hij voor het eerst van zijn leven een fiets bestuurde…
We zijn overeind gebleven. En ik heb mijn gevoel voor overgave kunnen oefenen. Dat brengt me bij de vertrouwenskwestie. Zoals dat gaat in samenwerkingen en relaties van welke aard dan ook: vertrouwen is een groot goed. Wat als je de ander (onbewust) laat voelen dat je ‘m niet volledig vertrouwt? Dan is de kans aanwezig dat die ander aan het wankelen raakt. Terwijl ie eigenlijk heel goed kan fietsen.
Wat zegt het over jou, dat je geen vertrouwen in de ander hebt? Gaat dat terug naar een of meerdere situaties waarin je vertrouwen beschaamd werd, waardoor je (on)bewust besloten hebt alleen nog op jezelf te vertrouwen en alles zelf te doen? Of zegt het iets over hoe je in de relatie met de ander staat? En die ander die gaat wankelen als ie voelt dat jij hem niet volledig vertrouwt, waarom raakt die persoon uit evenwicht?
‘Kunnen we?’
‘Ja!’
Uit deze korte, herkenbare dialoog klinkt vertrouwen. Misschien is zij al vaker bij hem achterop gesprongen. Of heeft ze onderweg geleerd om vertrouwen te hebben in haar medemens. Misschien vergeet ze totaal dat er mogelijk risico’s verbonden zijn aan het uit handen geven van het stuur, omdat een romantisch, knus, gezellig gevoel haar vervult.
Hoe zit het met jouw vertrouwen ten aanzien van de ander? Voel je regelmatig angst of wantrouwen, of kun je je in vertrouwen, vanuit een gevoel van veiligheid overgeven? Als dat eerste het geval is, zou je dan uit nieuwsgierigheid willen onderzoeken waar die angst of dat wantrouwen vandaan komt? Ontdekken hoe jij je in contact beweegt, wat je voelt in je lijf, welke patronen je daarin ontwikkeld hebt, hoe dat zo gekomen is en hoe en wat je daarin anders kan en wil. En dat dan oefenen. Weet je welkom! Spring maar achterop. Of misschien wil je liever aan het stuur? Achter of naast elkaar, ieder op een eigen fiets: alles is mogelijk.
#contact #vertrouwen #beweging #patronen #coaching #relaties